ανεξελλήνιστος

-η, -ο

αυτός που δεν μπορεί ν’ αποδοθεί στην ελληνική γλώσσα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ανα- + εξελληνίζω. Η λ. μαρτυρείται από το 1854 στον Στ. Κουμανούδη].